صفحات

۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۰, یکشنبه

شهرسازی نوین

شهرسازی نوین


 


   


به دو خانه زیر نگاه کنید. هر دو از نظر شکل، اندازه و کاربرد یکسان هستند. هر دو محل زندگی قشر متوسط جامعه است. اما از خود بپرسید کدامیک مناسب تر است.


خانه ای که در سمت راست مشاهده می کنید اثری منزوی از سبک مدرنیسم در دوران ویکتوریایی است. همسایه ها اغلب در عرض خانه هستند، این خانه تنها یک ایوان کوچک و باریک دارد و در راه پله مدرن این ساختمان هم خبری از همسایه ها نیست. هیچکس برای پیک نیک و تفریح در چمن های جلوی خانه نمی نشیند و اوقات خود را در زیر درختچه های تزئینی نمی گذرانند. این ساختمان های جدید انگار در یک عزای همیشگی به سر می برند.


 


 


 


 



       


ساختمان سمت چپ در یک روستای کوچک در "سانتیلانا دل مار" اسپانیا واقع شده است. اتاق های داخلی خانه فاقد تهویه مناسب هوا و دیگر امکاناتی که در خانه ای سبک مدرن موجود است، می باشد. همانطور که مشاهده می کنید در مقابل خانه از چمن کاری و درختچه های تزئینی خبری نیست. اما با این حال حتی در هنگام ظهر که ساکنین خانه در داخل خانه و در حال استراحت هستند باز هم دیوارهای بیرونی خانه حس سرزندگی و شادابی را منعکس می سازد. کاملا مشخص است که مردمی در این خانه زندگی می کنند؛ از پنجره ها گل آویخته شده و مغازه ای که در طبقه اول قرار گرفته اجناسش را به مردم می فروشد.


طراحی دقیق به خلق ساختمان های آمریکایی منجر شد. این ساختمان ها دارای پنجره هایی متقارن هستند و در مقابل آنها به شیوه ای منظم درختچه هایی کاشته می شوند. اما در نقشه کشی آن اشکالاتی به وجود می آمد. شاید معماران از جانب افکار کوته فکرانه بساز و بفروش ها تحت فشار قرار گرفته بودند و یا قوانین و مقررات دست و پاگیر محلی این مسائل را بوجود آورده، شاید هم خود این معماران اصول انسانیت را فراموش کرده بودند.


در اواسط دهه هشت قرن نوزدهم، نسل جدیدی از معماران و شهرسازان در صدد یافتن راهی بودند تا بتوانند شهر ها و روستاهای آمریکا را متمدن و مطابق آداب انسانی بازسازی کنند. این افراد طراحی را از سبک معماری اروپایی رایج در روستاها مانند روستای "سانتیلانا دل مار" الهام گرفتند؛ معماران آمریکایی در حال گذر از چالش هایی هستند تا بتوانند در شهرسازی مردم را در اولویت قرار دهند.


بر مبنای ایده آل های شهرسازی نوین، حتی مراکز خرید و پایگاه های نظامی هم می بایست محیط هایی سرزنده و شاداب باشند. اما مهیا کردن محیطی دلپذیر و دوستانه تنها با اضافه کردن جعبه های گل به محیط امکان پذیر نمی باشد. الگوی ساختار شهر ها می باست مورد بازبینی قرار گیرد و شاید هم ساختار زندگی شهروندان بید تغییر کند.


نکاتی که در شهرسازی کلان شهر ها می بایست مد نظر قرار گیرد


 


1-     کلان شهر ها نواحی خاصی هستند با مرزهای جغرافیایی مشخص که این مرزها از توپوگرافی، رودخانه ها، زمین های زراعی، پارک های محلی و سواحل دریا استخراج می شود. کلان شهر ها دارای چندین مرکز اعم از شهر ها، روستاها و شهرک های اطراف می باشد که هر کدام از اینها هم دارای مرزها و مراکز مشخص هستند.


2-     هر کلان شهر یک واحد اقتصادی بنیادین دنیای امروز است. همکاری دولت، حط مشی های اجتماعی، طرح های فیزیکی و راهکارهای اقتصادی می بایست این حقیقت را منعکس کنند.


3-     کلان شهر ها دارای ارتباط الزامی و آسیب پذیر با اراضی کشاورزی و چشم انداز های طبیعی هستند. این ارتباط از نوع زیست محیطی، اقتصادی و فرهنگی است. زمین های زراعی به همان اندازه که یک باغچه برای خانه اهمیت دارد برای شهر مهم و موثر است.


4-     الگوها توسعه نباید طوری باشند که در مرزهای کلان شهر رسوخ کرده و آنها را کم رنگ کند. توسعه شهری اگر در داخل مرزها اتفاق بیفتد هرگز خسارتی به منابع طبیعی، سرمایه های اقتصادی و ساختار اجتماعی وارد نمی سازد و در عین حال حاشیه داخلی شهر که متروکه و بلا استفاده رها شده هم احیا و آباد می شود. بنابراین در روند شهرسازی نوین می بایست به توسعه درون مرزی بیش از توسعه برون مرزی اهمیت داد.


5-     در مکانی مناسب توسعه های برون مرزی در مجاورت شهرها بصورت ساخت حوزه ها و محله ها صورت پذیرد و این اماکن با الگوی فعلی شهری تناسب و تقارن داشته باشد. توسعه برون مرزی که از شهر ها فاصله دارند بصورت ساخت شهرک و دهکده بطوریکه مرز کنونی شهر حفظ شده و برای زندگی و اشتغال مناسب باشد – تنها یک استراحتگاه بیرون از شهر نباشد - انجام گیرد.


6-     در توسعه و بازسازی شهر ها و شهرک ها می بایست الگوهای سنتی و تاریخی و همچنین مرزهای شهر ها مورد ملاحظه قرار گیرد.


7-     شهرها و شهرک ها می بایست متصل به گستره استفاده های شخصی و عمومی باشد تا هر شهروندی با هر میزان درآمدی بتواند از امکانات موجود بهره مند شود. بمنظور فقرزدایی، امکان ساختمان سازی با قیمت های مناسب می بایست در تمام ناحیه و با توجه به فرصت های شغلی، فراهم باشد.


8-     سازمان های موجوددر ناحیه می بایست مورد حمایت برنامه های سیستم حمل و نقل شهری قرار گیرند. سیستم حمل و نقل عمومی، پیاده روها و امکانات دوچرخه سوراری حداکثر دسترسی و تحرک پذیری در سطح منطقه را داشته باشد تا بتوان تا حدودی از نیاز و وابستگی مردم به وسایل نقلیه شخصی را کاهش داد.


9-     عوارض و منابع موجود بطور متعادل میان شهرداری و مراکز موجود مشترک باشد تا رقابت های مخرب برای اخذ مالیات و عوارض میان دستگاه ها از بین برود و همکاری بیشتری میان حوزه های حمل و نقل، فضای سبز، خدمات عمومی، معماری و ساختمان سازی و موسسات عمومی صورت پذیرد.


www.mahdihashemi.blogfa.com






شهرسازی نوین


 


آن چه در زیر میخوانید مربوط به مطلب شهر سازی نوین میباشد.


سید مهدی هاشمی


Two buildings. Similar in size and function. Both, everyday places for people of moderate incomes. Which would you rather call home?
 











 


 


 


 


 



 


 


The building on the left is a solitary island of modernism in a Victorian community. Neighbors often gather on the wide, spindled porches of the older homes, but no one sits on the modern stoop. And no one barbecues on the manicured lawn, or hangs holiday decorations on the sculpted shrubbery. It's as though the newer building is trapped in a perpetual state of mourning.


The building on the right is in the small town of Santillana del Mar, Spain. The rooms inside lack air conditioning and other modern conveniences. There is no front lawn and no shrubbery. Yet even during the siesta hour when residents retreat indoors, the old stucco walls radiate a sense of life and energy. People live here. They hang flowers from their windows and sell things from small, ground floor shops.


Careful planning went into the creation of the American building. Notice the symmetry of the windows and the methodical placement of the shrubs. But on the way to the drafting board, something went wrong. Perhaps the architects were pressured by an unimaginative land developer. Perhaps they were crippled by local zoning ordinances. Or, perhaps they simply forgot what it means to be human.


Since the mid nineteen-eighties, a new breed of designers, the New Urbanists, have been proposing ways to make America's towns and cities more humane. Drawing inspiration from European villages such as Santillana del Mar, they are challenging America's architects to create buildings that put people first. 


According to New Urbanist ideals, even shopping centers and military bases can become warm and welcoming. But creating people-friendly places is not just about adding flower boxes. It's about rethinking the patterns of our cities... and, perhaps, changing the fabric of our lives. You can learn more in www.mahdihashemi.blogfa.com


In the weeks ahead, we'll look at a variety of solutions proposed by New Urbanists, and by their critics. We'll visit some cities that don't work... and some that do.


 


http://architecture.about.com


 

ادامه مطلب

راه های مقاوم سازی ساختمان ها

راه های مقاوم سازی ساختمان ها



       همان طور که همه ما میدانیم کشور ما کشوری زلزله خیز است که زلزله های بم طبس  لرستان و... نمونه هایی از آنهاست  البته به غیر از کشور ما کشور های دیگری هم با این مشکل مواجه اند پس بد نیست که برای پیشگیری از تلفات جانی و مالی زلزله هم خود مان دست به تحقیقاتی برای مقابله با زلزله بزنیم و هم بدانیم سایر کشور ها برای مقابله با زلزله چه کار هایی را انجام میدهند . در متن زیر یکی از راههای مقابله با این نیرو را میخوانیم .


سید مهدی هاشمی



راه های مقاوم سازی ساختمان ها



ساخت خانه های متحرک


ساخت خانه های متحرک یکی از متدهای پیشرفته در امر مقاوم سازی در برابر زلزله است از این روش در ساخت ساختمان ها، آپارتمان ها، کارخانه ها و ساختمانهای مراکز تجاری استفاده می شود. این روش بسیار کم خرج است و در مناطقی که از نظر مقاومت در مقابل زلزله از سطح پایینی برخوردارند و در نواحی زلزله خیز سراسر جهان واقع شده اند بسیار مناسب و مقرون به صرفه می باشد بدین ترتیب تمامی اصول ساختمان سازی به سمت ساختمان سازی مکانیکی متحول می شود. این ساختمان ها در برابر تمامی بلایای طبیعی از قبیل سیل، آتشفشان، رانش زمین و همچنین در مقابل زلزله های خطرناک و مهیب و حملات تروریستی هم مقاوم می باشد.


این طریقه مقاوم سازی که شیوه مهندسی ساختمانی "هاپکن" نام دارد نوعی مهندسی مکانیکی است که مدیریت و ابداع و سنجش تکنیکی آن را فردی به نام هاپکن به انجام رسانیده است. وی تا کنون چندین مورد از ماشین آلات مکانیکی را طراحی کرده و در این زمینه چند ابداع نوین داشته است.


وی طی مطالعاتش در دانشگاه فنی و همندسی هلند انیشه ساخت سیستم ساختمان ساری خانه های متحرک به فکرش خطور کرد. چندین سال بعد وی ایده اش را در این خصوص تکمیل کرد.


دیوار های این خانه از بتون درست شده است و بوسیله میله های فلزی کششی عمودی کاملا فشرده می شوند. بدین ترتیب بدلیل استفاده از مواد جامد فشرده و سنگین نیرو وارده به اجزای پایینی ساختمان بسیار افزایش می یابد. الببه باید گفت که دیوارهای هر طبقه بصورت کنترل شده ایی به آن فشار وارد می شود و میزان فشار وارده در تمامی طبقات یکسان است. علاوه بر یک میله عمود در هر طبقه از 3 میله افقی هم استفاده می شود.


 


 


 


 


 



در این ساختمان ها از مصالحی استفاده می شود که کار گذاردن آنها به آسانی صورت می گیرد که به موجب آن دیوار های ساختمان با بکار بردن میله های کششی محکم و مقاوم می شوند.


 از دو گونه مصالح در ساختن ساختمان ها استفاده کرد:


_بلوک های سیمانی که در بسیاری از ساختمان ها در سراسر دنیا از آن استفاده می شود. با اندازه های lxwxh=400x200x200 mm, که در هر یک از آنها دو سوراخ وجود دارد.


_این نوع بسیار ارزان قیمت است و در آن فقط از میزان کمی ملاط(گل و آهک) استفاده می شود.


پس از اینکه مصالح ساختمانی تهیه شد، کار ساخت آن شروع می شود. این ساختمان می تواند طوری ساخته شود که در آن اصلا از ملاط استفاده نشود. دیوار ها فقط از طریق همان میله های کششی به اندازه کافی محکم و مقاوم می شوند. بدین ترتیب سوار کردن دیوارها بر روی ساختمان، تغییر شکل ظاهری آنها و جابجا کردن آنها بسیار آسان می شود.


آزمایش


در هفتم ماه ژوئن سال 2001 آزمایشی را بر روی یکی از این ساختمان ها بمنظور اثبات ضد زلزله بودن آن ترتیب داده شد، این آزمایش با حضور تعداد کثیری از مردم صورت گرفت که در میان آنها روزنامه نگاران و خبرنگاران بسیاری از رسانه های رادیو و تلویزیون هم حضور داشتند.


برای این کار ما ابتدا ساختمانی را بر طبق قوانین ساختمان سازی مکانیکی بنا کردیم این ساختمان از تعدادی میله های فشرده عمودی و افقی، استوانه های آهنی در دور میله های عمودی را می پوشاند، صفحه های مسطح و یک سری قاب های ارتجاعی استفاده شد. در فونداسیون این ساختمان چارچوب های لولا دار استعمال شد.


این خانه توسط جرثقیل در زاویه 30 درجه از سطح زمین بالا برده شد سپس این خانه که 220 متر مربع مساحت داشت را از همان ارتفاع رها کردند این کار را دو بار دیگر هم تکرار کردند اما هیچ اتفاقی نیافتاد و ضد زلزله بودن خانه بدین ترتیب اثبات شد.


اگر ما عامل تکانه را Cs = 2,5 در نظر بگیریم آنگاه شتاب هم راستا در این اسکلت برابر با 2/5*g*sin30=2/5*0/5*9/81=12/26[m/s2] خواهد بود که این رقم با اندازه یک زلزله شدید برابری می کند. بنابراین فشاری که در طی این زلزله به ساختمان وارد شده برابر با یک زلزله بسیار عظیم است.


مقاوم سازی خانه ها به روش هاپکن و از طریق ساخت خانه های متحرک امکان پذیر شد. روش ساختاری خانه های متحرک تکمیل شد و نه تنها خانه های مسکونی بلکه ساختمان های اماکن تجاری نیز از آن بهره مند شدند. این ساختمان ها علاوه بر اینکه در مقابل وقایع طبیعی همچون زمین لرزه، رانش زمین مقاومت می کنند، در مقابل حمله های تروریستی هم همچنان پابرجا باقی می مانند.


این ساختمان های ضد زلزله از اجزای خاصی ساخته شده اند که این اجزا همان مصالحی هستند که ساختمان را در مقابل زمین لرزه های مهیب و عظیم مقاوم می سازد. این شیوه مقاوم سازی بسیار کم هزینه است و در عین حال برای سرزمین های آباد در معرض زلزله در سراسر جهان مفید واقع خواهد شد. این شیوه ساختمان سازی اصول اساسی اش را از ساختمان سازی مکانیزه عاریت گرفته است.


mahdi hashemi 


 


 






   


 برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد میتوانید به سایتwww.trackinghouse.com مراجعه نمایید.


 


     






 


Hupkens Engineering is a mechanical engineering firm with director / inventor / technical calculator ir.Jan Hupkens ing, who designed a lot of machineries and, provided some inventions. During his study at the Technical University of Delft, the Netherlands, he was thinking of a trackinghouse-building system. Many years later he completed his ideas with the very important final supplement to let each wall of a building been controlled to the same amount of pressure, that is described in this website (www.trackinghouse.com) . Computer-added calculations (FEM ), realised by TNO-Bouw ( www.tno.nl ), showed that this idea makes buildings very much more earthquake-resistant, even more-floor buildings. A test on full scale of a one-floor-building was done at Dirkshorn, the Netherlands. The building was pulled up by a 60- ton telescopic crane, after which we let it fall down totally free two times over a distance of 22 cm. The building was by that circumstances pulled up until it's position was as shown at the website-pages test and images under 30 degrees with the horizon. Normally a building, made of concrete blocks and build with mortar will be damaged, just when the building is pulled up until the realised position, but for sure when you let it fall down.


Hereby we also want to declare that the steel frame, as was used at the test, nórmally exist of reinforced concrete, whereby the vertical tension rods will be welded to the steel (‘íron') bars of the reinforcement inside the concrete.


So Hupkens Engineering is no building/construction company that normally realize one or many houses/ buildings, but do want to cooperate with such firms.


Cooperation is necessary because several ‘details' we know better, while also a special designed floor (about 40% of normal weight at the same amount of pressure, while the floor does not form a whole with the walls, but just will be laid on steel parts of the pressure-distribution plate) can be used. That kind of floors also were FEM-calculated.


The international patent is demanded : PCT / NL 01 /00066 (“WALL”).www.mahdihashemi.blogfa.com



. مأخذ : www.trackinghouse.com                                       



 

ادامه مطلب

محوطه سازی در طراحی فضای سبز

 


ترفندهای محوطه سازی در طراحی فضای سبز






از گذشته های دور انسان ها با طبیعت زندگی خود را آغاز کرده اند ودر دنیای ماشینی امروز نیز سعی دارد که با طبیعت زندگی کند .از این رو یکی از مباحثی که در کار های عمرانی مطرح است محوطه سازی است که ایجاد فضای سبز تنها بخشی از آن است چرا که کار های عمرانی با کاربرد آجر و بتون و فولاد و... انسان را از طبیعت دور میکند وشاید برای همین هم باشد که امروزه بجای قرار دادن جداول و بلوک های بتونی در کنار پیاده ره ها و میادین از سنگ های طبیعی کنده کاری شده استفاده میکنیم و توجه ما به کاشت گیاهان تزءینی و درختان افزایش یافته است ( البته مسا له آلودگی هوا را هم باید دخیل دانست) در مطلب زیر  برخی مواردی که میتواند در محوطه سازی فضای سبز به ما کمک کند آمده است. امید وارم این مطلب  مورد توجه شما قرار بگیرد.


 سید مهدی هاشمی


 ترفندهای محوطه سازی در طراحی فضای سبز






استفاده از مصالح


در هنگام استفاده از مصالح در محوطه سازی پارک ها و باغات نیاز به توجه تکنیکی در این خصوص وجود دارد. مثلا استفاده از کالار سیمان در پارک ها که امروزه رایج شده و بسیاری از جنبه های زیبا شناختی آنها را نابود ساخته است. زیرا سیمان از نظر ساختار بسیار ناپایدار است، هنگامی که اولین برف می بارد بسیار شاداب و پرطراوت به نظر می رسد اما پس از آن کیفیت خود را از دست می دهد. دومین مساله این است که برف سمبل پاکی و عفت است و این درحالی است که سیمان و بتون معنای وحشت و خشونت را به انسان القا می کند. بنابراین از سیمان و بتون می بایست در مکان هایی از پارک که در معرض دید نیستند مورد استفاده قرار گیرد. در مقابل سنگ نشان دهنده استحکام، وحدت و جاودانگی است. سنگ در بسیاری از ادیان مقدس است. مثلا در دین اسلام سنگ سیاهی که در کعبه زائرین ان را می بوسند و معتقدند که از بهشت آمده و در هنگام نزول از آسمان به رنگ سفید بوده اما در اثر گناهانی که بشر مرتکب شده سیاه شده است.


در قدیم دیوار باغها از ملاط ساخته می شدند که بسیار مهربان تر و ملایم تر از سیمان پورتلندی به نظر می رسید. آهک آبی از طریق حرارت دادن گچ و سنگ آهک بمنظور آزاد شدن دی اکسید کربن، بدست می آید. هنگامیکه این مواد دوباره با آب مخلوط شدند و در معرض هوا قرار می گیرند و دوباره با دی اکسد کربن ترکیب شده و به همان حالت شیمیایی اولیه باز می گردد. دی اکسید کربن به استحکام لایه های بیرونی ملاط می افزاید و بهمین دلیل شاید یک قرن بتواند استحکام خود را حفظ کند. این نوع ملاط امروزه از نظر ساختمان سازان دور مانده است در صورتیکه هنوز هم می توان از آن در محوطه سازی پارک ها و باغات استفاده کرد.


مثلا امروزه استفاده از آجر و خشت به کلی از مد افتاده تلقی می شود. اما باید بدانیم که دوام این محصول می تواند با توجه به کیفیت آن مناسب باشد. خشت های گلی که شهر باستانی بابل به کار می رفته بوسیله شل دادن به گل مرطوب درست شده است. این بلوک های گلی سپس در مقابل نور آفتاب خشک می شوند و در مکان مناسب مورد استفاده قرار می گرفتند و در ساخت خانه ها کاربرد داشته اند.


 


 



 


حدود 3 هزار سال پیش از میلاد مسیح انسان این مساله را دریافته بود که هنگامی که گل مرطوب خشک شود تبدیل به ماده ای سخت می شود. در آن زمان از گل رس برای ساخت ظروف استفاده می شد. رومی ها مهارت لازم را در ساخت خشت کسب کرده و سپس این هنر را در اختیار مردمان شمال اروپا قراردادند. این خشت ها در قرون وسطی در ساخت دودکش ها و مناره کلیساها مورد استفاده قرار گرفت. البته امکان این نبود که در کوره های آجرپزی ابتدایی این خشت ها در دمای بالایی درست شوند.بعد از 1200 سال پس از میلاد مسیح کشورهای سفلی مانند هلند و جنوب انگلستان مبادرت به ساخت این خشت ها ورزیدند. اما در زمان حاضر این خشت ها و در واقع آجر ها به اندازه استاندارد رسیده اند اما در ساخت دیوار باغاها کاربردی ندارند، آجرهای دست ساز از نظر ساختار به گونه ای هستند که هرگز ماشین نمی تواند ان را بسازد؛ آجر های دست ساز را می توان به اندازه مورد نیاز ساخت. این طور به نظر می رسد که آجرهای دست ساز از نظر زیبایی و آذین بندی بهتر از آجرهای کارخانه ای است، البته هزینه دستمزد ساخت آنها از مواد خام بیشتر می شد؛ این مساله هم حل شد و زیبایی حاصله جای خود را به پرداخت هزینه های کلان داد. در دهه سوم قرن بیستم "وینستون چرچیل" به ساخت خشت و آجر و کارگران این حرفه بسیار اهمیت می داد.


سفال هم یکی از مصالح قدیمی است که در امر محوطه سازی باستان اهمیت بسیاری داشته است. سفال همان گل رس است که در دمایی پایین تر از کوره آجرپزی خشک می شود و به رنگ سرخ بسیار زیبایی در می آید و در گذشته بیشتر در ساخت ظرف و ظروف مورد استفاده قرار می گرفت. امروزه بسیاری از کارخانه ها به جای اساتفاده از پلاستیک و بتون استفاده از این ماده را توصیه می کنند. بسیاری از باغهای بر جای مانده از مصر باستان و روم دارای دیوارهای رنگین بوده اند که دلیل آن استفاده از گل رس و سفال بوده است. در زمان برگزاری فستیوال ها برای تزئینات روی دیوارهای پارک ها و باغها می توان از سفال استفاده کرد. هن.ز هم "توسکانی" در ایتالیا در مرکز ساخت سفال قرار دارد.


 


استفاده از سایه ها


حرکت دورانی زمین، حرکت قابل پیش بینی و تدریجی سایه را در صفحه یک ساعت آفتابی سبب می شود. یک اصل مهم در این زمینه این است که ساعت آفتابی می بایست در یک مکان دقیق و حساب شده طراحی شود و انتخاب این مکان از اهمیت خاصی برخوردار است. طول عقربه ساعت آفتابی به زمان، عرض جغذافیایی ساعت آفتابی، موقعیت زمین در چرخش روزانه این بستگی دارد. وضعیت سایه عقربه های در دو ساعت آفتابی همسان یک زمان واحد اما در دو باغ متفاوت، هیچگاه یکسان نخواهد بود.


 


نور خورشید در اثر تبدیل هیدروژن به هلیوم تولید می شود و 8 دقیق زمان می برد تا مسافت 149.6 میلیون کیلومتری از خورشید به زمین را بپیماید. اگر در ساختمان این ساعت ها به دقت بنگریم تا حدودی شگفت زده خواهیم شد. این ساعت ها بیشتر در بالای برج کلیسا نصب می شود چون زمان امر مقدسی است. چون این ساعت ها خودبخود تنظیم می شوند و اصلا نیازی به تنظیمات ندارد.


 


یکی از صاحبنظرن در مورد این ساعت ها می گوید : "خدای بزرگی که خورشید را طوری قرار داد تا بر شب و روز فرمانروایی کند و ستاره ها را آفرید تا شب را مغلوب خود کنند، طبیعت بشر را هم طوری خلق کرده که با این تغییرات متناوب سازگاری داشته باشد و این میل را در وجود او قرار داده تا همواره در صدد پی بردن به چگونگی گذران دقایق و لحظه ها و در نهایت زندگی باشد.


ساعت آفتابی تنها 4 روز در طول سال با ساعت های مکانیکی مطابقت می کند: 16 آوریل، 14 ژوئن، 2 سپتامبر و 25 دسامبر و در طول سال کبیسه هم این تطابق تا حدودی وجود دارد. در روزهایی غیر از این تاریخ هایی که ذکر شد در بقیه روزها در حدود 16 دقیقه این زمان عقب تر از زمان رسمی و یا 14 دقیقه جلوتر از زمان رسمی می باشد. علت این امر این است که زمین در مدار بیضی شکلی دوران می کند و زمانی که به خورشید نزدیک می شود حرکتش سریعتر می شود. هنگامی که سرعت حرکت خورشید بیشتر می شود، زمان خورشیدی جلوتر از زمانی که بر روی ساعت های مکانیکی نشان داده می شود، است.


ساعت های آفتابی باید طوری تنظیم شوند که اطلاعات نجومی را منعکس کنند. مثلا هنگامیکه سرعت کند و یا تند می شود این مسئله را نشان می دهد که سرعت زمین افزایش و یا کاهش یافته است. قرار دادن یک صفحه میزانگر در صفحه ساعت آفتابی می تواند این زمان را به زمان رسمی تبدیل کند.


چون ساعت های مکانیکی چون با زمان رسمی و استاندارد یک کشور تنظیم می شوند در بشتر موارد نمی توانند ظهر واقعی را نشان دهند. مثلا اگر انسان بخواهد بداند که خورشید چه موقع به سمت الرأس خود می رسد و باغ در چه وقت به بیشترین میزان روشنایی دست پیدا می کند. علامت و مشخصه ظهر راهترین راه برای نشان دادن سمت الرأس خورشید است. این مشخصه می تواند خط راستی باشد که در امتداد سایه محور عمود در هنگام ظهر می افتد.


WWW.MAHDIHASHEMI.BLOGFA.COMبه امید دیدار مجدد شما در این وبلاگ


سید مهدی هاشمی






مأخذ : www.gardenvisit.com و سایت شهر داری شیراز


صفحه نخست


 

ادامه مطلب

۱۳۸۵ اردیبهشت ۶, چهارشنبه

چرا سقف نیروگاه های اتمی گنبدی شکل است؟

چرا سقف نیروگاه های اتمی گنبدی شکل است؟


تعریف گنبد


اگر شبکه ای در دو جهت دارای انحنا باشد گنبد نامیده می شود شاید رویه یک گنبد بخشی از یک کره یا یک مخروط یا اتصال چندین رویه باشد . گنبد ها سازه هایی با صلبیت بالا می باشند و برای دهانه های بسیار بزرگ تا حدود 250 متر..........



ادامه مطلب

۱۳۸۵ اردیبهشت ۴, دوشنبه

ويژگيهاي در و پنجره فلزي و ملاحظات مربوط در هنگام نصب

ويژگيهاي در و پنجره فلزي و ملاحظات مربوط در هنگام نصب


ـ يالهاي در و پنجره بايد بر يكديگر عمود باشند، مگر آنكه در نقشه‌ها به شكل ديگري پيش‌بيني شود.


ـ درها و پنجره‌ها بايد كاملاً مستوي و بدون تاب باشند.


ـ در يا پنجره‌اي كه در آن شيشه نصب مي‌شود، بايد داراي شيشه‌خور باشد تا به وسيله آن، شيشه از هر طرف به خوبي مهار شود.


ـ در و پنجره كشويي بايد طوري تعبيه شود كه لنگه در يا پنجره را از خارج ساختمان نتوان از محل خود بيرون آورد.


ـ عمق شيشه‌خور، بايد حداقل..........


ادامه مطلب

نانوفناوري و فاضلاب!

نانوفناوري و فاضلاب!


افزايش جمعيت جهان و کاهش منابع آب آشاميدني ، نگراني هايي را در باره تامين آب آشاميدني مورد نياز کشورهاي مختلف در سراسر جهان به وجود آورده است و کمبود آب که در نتيجه افزايش آلودگي هاي زيست محيطي شدت پيدا مي کند ، سبب شده است تامين آب بهداشتي مورد نياز مردم به يکي از مشکلات اساسي  جهان امروز تبديل شود امراض ناشي از آلودگي منابع آب ، روزانه سبب کشته شدن هزاران و شايد ده ها هزار نفر از مردم جهان مي شود . اين در حالي است که امکان بازيافت آب دسترسي به يک منبع مناسب براي مصارف گوناگون را فراهم خواهد آورد . امروزه به کمک فناوري هاي نوين الکتريکي و مکانيکي ، به آساني مي توان آب آلوده را درکشاورزي و حتي مصارف خانگي استفاده کرد . استفاده از فيلترهاي نانومتري ، تحول عظيمي را در بازيافت و استفاده مجدد از منابع آب ايجاد کرده است.


فيلترهاي فيزيکي با منافذي درحد نانومتر مي توانند ...........


ادامه مطلب

۱۳۸۵ اردیبهشت ۳, یکشنبه

رفع صدای جیر جیر پارکت


ادامه مطلب

۱۳۸۵ اردیبهشت ۱, جمعه

سدهای معروف جهان

سدهای معروف جهان






سد بزرگ آسوان


این سد در جنوب شهر آسوان مصر واقع شده است. هدف از ساخت این سد تنها سامان دهی به سیلاب های سالانه رود نیل نیست بلکه هدف اصلی ایجاد یک دریاچه پشت سد به منظور فراهم آوردن ذخایر آبی برای جلوگیری از قحطی و کمبود آب در مواقع خشکسالی، می باشد.


کار ساخت این سد از سال 1960 بعنوان یک پروژه ملی شروع شد و رئیس جمهوری مصر_ناصر_عهده دار تامین هزینه های این طرح بود. پس از این که مصر نتوانست نظر قطعی آمریکا و انگلیس را در رابطه با دریافت وام برای ساخت سد را به خود جلب کند، روسیه ساختار زمینی این سد را طراحی کرده و تجهیزات لازم برای ساختن نیروگاه برق را در اختیار مصر گذاشت. در طی اجرای عملیات ساخت، تدابیر و امکاناتی در نظر گرفته شد تا ساکنان اصلی نوبه(یک سرزمین باستانی در مصر) به وطن اصلی شان بازگردند و در یک اقدام چند ملیتی به بازیابی آرامگاه عظیم ابو سیمبل پرداخته شد.


سد بزرگ آسوان درسال 1970 توسط رئیس جمهور "سادات" افتتاح شد. امروزه این دریاچه با نام دریاچه ناصر تقریبا 500 کیلومتر عرض دارد و مرز مصر و سودان را به هم متصل می کند. علیرغم وجود مشکلات زیست محیطی که توسط سد ایجاد شده است اما این سد یک موهبت الهی برای ملت مصر محسوب می شود. به دلیل وجود این سد در سالهای 1980 و 1990 هنگامی که کل قاره آفریقا دچار قحطی و خشکسالی شده بود کشور مصر دچار هیچ مشکلی در رابطه با کمبود آب نشد و در موارد بسیاری از سیلاب های عظیم و غیر منتظره ایی که پیش می آمد در امان ماند.


اکنون سیستم کشاورزی بطور منظم و سازمان دهی شده در این کشور رواج دارد اما در سال 1996 برای اولین بار آب پشت سد دریاچه ناصر سرریز شد. پروژه هایی در دست است که طی آنها نواحی در امتداد آبریز "توشکا" را دارای سکنه می کند و محله جدیدی را در راستای کانال تازه تاسیس "زاید" در قلب صحرای بزرگ آفریقا برای اسکان مردم احداث کند.


سد هوور(Hoover)


سد هوور در تنگه سیاه و بر روی رود کلرادو در حدود 48 کیلومتری جنوب شرقی لس وگاس واقع شده است. و ارتفاع آن از سنگ های پایه تا راس سد که در آن جاده ساخته شده، در حدود 41/221 متر است. برج و نقطه بالایی سد که در کنار نرده ها قرار دارد 19/12 متر از سطح جاده ارتفاع دارد.


وزن تقریبی این سد به بیش از شش میلیون و ششصد تن می رسد و از نوعی بتون ثقیل و چگال ساخته شد که در پشت آن فشار آب حاصل از نیروی گرانشی زمین و نیروی منحنی افقی بر آن وارد می شود. نیروی وارده در هر فوت مربع(48/30 سانتی متر) فشاری معادل با 20430 کیلوگرم بر دیواره سد وارد می شود.


در حدود 4357000 متر مکعب بتون در این سد به کار رفته است.با این میزان بتون می توان ساختمانی را به مساحت 100 فوت مربع و ارتفاع 1600 تا 3200 متر یعنی ساختمانی بلندتر از ساختمان امپراطوری(1250 فوت ارتفاع دارد) را در یک شهر ساخت و یا یک راه ارتباطی با عرض 16 فوت از سانفرانسیسکو به نیویورک کشید.


اولین بتون این سد در ماه ژوئن سال 1933 و آخرین بتون آن در ماه می سال 1935 کار گذاشته شد.بطور تقریبی می توان گفت که در هر ماه 156800 متر مکعب بتون در این سد کار گذاشته شده است.بیشترین میزان کار گذای بتون در یک روز 10253 متر مکعب بتون (مقداری از این بتون ها در برج ورودی و مکان موتور برق به کار رفته است) بوده و کمترین میزان 269500 متر مکعب در هر ماه بوده است.


آنچه سد هاوور را از دیگر سد ها متمایز می کند این است که این سد از بلوک های سیمانی و یا ستون های عمودی ساخته شده که این بلوک ها دارای سایز های متفاوتی است مثلا در دیواره مخالف جریان آب سد سایز این بلوک ها 60 فوت مربع است و در دیواره موافق جریان آب سد سایز بلوک ها 25 فوت مربع است. بلوک های مجاور در هم فقل می شوند. برای جایگزین کردن بتون در هر بلوک در فضای 5 فوت به زمانی در حدود 27 ساعت زمان نیاز است. هنگامی که دمای بتون پایین می آید مخلوط سیمان و آب که به آن ملاط می گویند به فضایی که در نتیجه انقباض بتون در هوای سرد ایجاد می شود فشار وارد می کند و این بتون نوعی ساختار تک سنگ(یک تکه) پدید می آورد.


مواد اصلی کاربردی در این سد ،که تمام این مواد توسط دولت خریداری شد، عبارتند از فولاد مقاوم معادل 45000000 پوند(هر پوند معادل 454 گرم است)، دریچه تنظیم آب 21670000 پوند، صفحات فولادی و لوله های برون ریز 88000000 پوند، لوله ها و ابزار آلات در حدود 1344 کیلومتر، فولاد های ساختاری 18000000 پوند، فلزات کاربردی متفرفه 5300000 پوند است.


پیمانکار از 20 آپریل سال 1931 به مدت هفت سال قرار داد بست که البته تا 29 ماه می 1935 کار بتون گذاری آن تمام شد و بقیه کار های تکمیلی آن تا 1 مارس 1936 به پایان رسید. 21 هزار نفر در کار سد سازی مشارکت داشتند که دستمزد ماهانه آنها 500000 دلار برآورد شده است.


سد ایتایپو(Itaipu)


موتور برقی_آبی این سد بزرگ ترین موتور برق پیشرفته جهان محسوب می شود. کار ساخت این سد از سال 1975 شروع و تا سال 1991 به طول انجامید بعنوان یک توسعه دو ملیتی می توان از آن نام برد این سد بر روی رود پارانا بسته شد که حاصل تلاش دو کشور همسایه برزیل و پاراگوئه می باشد. موتور برق این سد دارای 18 ژنراتور است که گنجایش تولید نهایی برق آن به 12.600 مگا وات می رسد و بطور قطع می توان گفت که خروجی برق سالانه آن 75 میلیون مگاوات است. در سالهای اخیر انرژی تولیدی سد ایتایپو پس از نصب آخرین دستگاه ژنراتور در سال 1991 چندین رکورد جهانی را شکسته است. تولید 77.212.396 مگاوات انرژی در سال 1995، در سال 1996 افزایش یافت و رکورد کنونی تولید برق هم اکنون 80 میلیون مگاوات در سال محاسبه می شود.


عظمت این سد زمانی هویدا شد که در سال 1995 توانست جوابگوی 25% ذخایر انرژی برزیل باشد و 78% ذخایر انرژی پاراگوئه را تامین کند. موتور برق این سد یکی از جاذبه های توریستی منطقه "فوز دو ایگواکو" است که تا کنون پذیرای 9 میلیون توریست از 162 کشور جهان بوده است. شهر "فوز دو ایگواکو" برزیل که در آن آبشار های مشهوری قرار دارد در کرانه غربی رود پارانا و درست در مرز میان برزیل وپاراگوئه واقع شده است.


موتور برق این سد در 14 کیلومتری شمال پل اینترنشنال ،که دو شهر "فوز دو ایگواکو" برزیل و "سوداد دل استی" پاراگوئه را به هم متصل می سازد قرار دارد. در کشور پرتغال چندین سد وجود دارد که ارتفاع نهایی آنها 7.744 متر و عرض آنها حداکثر به 225 متر می رسد. میزان مصالح کاربردی در این سد هم در نوع خود بی نظیر است با استفاده از آهن های کاربردی در این سد می توان 380 برج ایفل ساخت و با استفاده از بتون های مصرفی در این سد می توان 15 بار کانال تونل_پل ارتباطی فرانسه و انگلیس_ را ساخت. این سد یکی از اعجاب انگیز ترین بنا های کنونی جهان است که بر روی رود پارانا _که از نظر بزرگی هفتمین رود جهان به حساب می آید_ بسته شده است. کارگران یکی از دشوارترین کارهای جهان را به اتمام رساندند که طی آن 50 میلیون تن خاک و سنگ جابجا کردند.




  • Where is Hoover Dam?Photo of Hoover Dam at night. Click photo for larger view.



    In Black Canyon on the Colorado River, about 30 miles southeast of Las Vegas, Nevada.


    How tall is Hoover Dam?



    It is 726.4 feet from foundation rock to the roadway on the crest of the dam. The towers and ornaments on the parapet rise 40 feet above the crest.


    How much does Hoover Dam weigh?



    More than 6,600,000 tons.


    What type of dam is Hoover?



    A concrete arch-gravity type, in which the water load is carried by both gravity action and horizontal arch action.


    What is the maximum water pressure at the base of the dam?



    45,000 pounds per square foot.


    How much concrete is in the dam?



    Three and one-quarter million cubic yards. There are 4,360,000 cubic yards of concrete in the dam, powerplant and appurtenant works. This much concrete would build a monument 100 feet square and 2-1/2 miles high; would rise higher than the Empire State Building (which is 1,250 feet) if placed on an ordinary city block; or would pave a standard highway 16 feet wide, from San Francisco to New York City.


    The first concrete for the dam was placed on June 6, 1933, and the last concrete was placed in the dam on May 29, 1935. Approximately 160,000 cubic yards of concrete were placed in the dam per month. Peak placements were 10,462 cubic yards in one day (including some concrete placed in the intake towers and powerplant), and slightly over 275,000 cubic yards in one month.


    How much cement was required?



    More than 5,000,000 barrels. The daily demand during construction of the dam was from 7,500 to 10,800 barrels. Reclamation had used only 5,862,000 barrels in its 27 years of construction activity preceding June 30, 1932.


    How was chemical heat caused by setting concrete in the dam dissipated?



    By embedding more than 582 miles of 1-inch steel pipe in the concrete and circulating ice water through it from a refrigeration plant could produce 1,000 tons of ice in 24 hours. Cooling was completed in March 1935.


    What was an unusual feature of Hoover Dam's construction?



    Photograph of the block construction of Hoover Dam.The dam was built in blocks or vertical columns varying in size from about 60 feet square at the upstream face of the dam to about 25 feet square at the downstream face. Adjacent columns were locked together by a system of vertical keys on the radial joints and horizontal keys on the circumferential joints (think "giant Lego set"). Concrete placement in any one block was limited to five feet in 72 hours. After the concrete was cooled, a cement and water mixture called grout was forced into the spaces created between the columns by the contraction of the cooled concrete to form a monolithic (one piece) structure.


    What were the principal items of work?



    More than 5,500,000 cubic yards of material were excavated, and another 1,000,000 cubic yards of earth and rock fill placed. By feature, this included:


    Excavation -- for the diversion tunnels, 1,500,000 cubic yards; for the foundation of the dam, powerplant, and cofferdams 1,760,000 cubic yards; for the spillways and inclined tunnels, 750,000 cubic yards; for the valve houses and intake towers, 410,000 cubic yards; earth and rock fill for the cofferdams, 1,000,000 cubic yards.


    In addition, 410,000 linear feet of grout and drainage holes were drilled, and 422,000 cubic feet of grout were placed under pressure.


    What were the quantities of principal materials used in the dam?



    The principal materials, all of which were purchased by the government, were: reinforcement steel, 45,000,000 pounds; gates and valves, 21,670,000 pounds; plate steel and outlet pipes, 88,000,000 pounds; pipe and fittings, 6,700,000 pounds or 840 miles; structural steel, 18,000,000 pounds; miscellaneous metal work 5,300,000 pounds.


    What are the geologic conditions at the dam site?



    The foundation and abutments are rock of volcanic origin geologically called "andesite breccia." The rock is hard and very durable.


    What were the excavation depths from the rivers's low-water surface to foundation rock?



    In the upstream cutoff trench, it was 139 feet. The remaining excavation depths average 110 to 130 feet.


    How long did it take to build the dam, powerplant, and appurtenant works?



    Five years. The contractors were allowed seven years from April 20, 1931, but concrete placement in the dam was completed May 29, 1935, and all features were completed by March 1, 1936.


    How many men were employed during the dam's construction?



    A total of 21,000 men worked on the Dam with an average of 3,500 and a maximum of 5,218 daily, which occurred in June 1934. The average monthly payroll was $500,000.


    What construction work was necessary before operations started at the dam site?



    (1) Construction of Boulder City to house both government and contractor employees; (2) construction of seven miles of 22-foot wide, asphalt-surfaced highway from Boulder City to the Dam site; (3) construction of 22.7 miles of standard-gauge railroad from the Union Pacific main line in Las Vegas to Boulder City and an additional 10 miles from Boulder City to the Dam site; and (4) construction of a 222-mile-long power transmission line from San Bernardino, California, to the Dam site to supply energy for construction



  •  




  • The Clock Tower (Big Ben) in London, England


  • The CN Tower in Toronto, Canada


  • Eiffel Tower in Paris, France


  • The Empire State Building in New York City, USA


  • The Gateway Arch in St. Louis, USA


  • The Golden Gate Bridge in San Francisco, USA


  • The High Dam in Aswan, Egypt


  • Hoover Dam in Arizona/Nevada, USA


  • Itaipْ Dam in Brazil/Paraguay


  • Mount Rushmore National Memorial in South Dakota, USA




  • The Petronas Towers in Kuala Lumpur, Malaysia


  • The Statue of Cristo Redentor in Rio de Janeiro, Brazil


  • The Statue of Liberty in New York City, USA


  • The Suez Canal in Egypt







  • مأخذ : http://ce.eng.usf.edu و   www.usbr.gov

    ادامه مطلب

    تنها راه تراکم سازی شهری، مرتفع سازی است.

     


    جنبه های روانشناختی آسمانخراش ها






             


    تنها راه تراکم سازی شهری، مرتفع سازی است.


    صد سال پیش معماری از شیکاگو با نام "لوئیس سالیوان" مطالب جالبی را در مورد آسمانخراش ها بیان کرد: "مشخصه اجتماعی یکی از ابعاد حایز اهمیت در ساختمانهای مرتفع است. این ساختمان ها می بایست آنچنان فاخر و عظیم باشند که بتوانند به قدرت خلاقه معماری جذابیت ببخشند. اما زمانی که شاهد فقدان این قدرت خلاقه هستیم این موارد بسیار ناامید کننده خواهند بود."


    ساختمان های بسیار رفیعی که امروزه موضوع بحث معماران و مهندسین قرار گرفته است، فاقد خصوصیاتی همانند سرزندگی و تهور که سالیوان از آن سخن به میان آورده است، نمی باشد. تایوان و چین، مالزی و اندونزی، تایلند و سنگاپور، ژاپن و استرالیا را می توان روحیه کار آفرینی قرن اخیر نامید چرا که بر روی ساختمانهایی سرمایه گذاری کرده اند که در برخی موارد ارتفاع آنها به نیم کیلومتر می رسد. حتی ممکن است شاهد ساخت پروژه آسمانخراش 788 متری در ژاپن باشیم.


    هم اکنون موانعی که قبلا سد راه ساخت آسمانخراش ها بوده است برطرف شده است. در آسمانخراش هایی که هم اکنون در حال ساخت هستند از بتون های بسیار مقاوم و مرتفع استفاده می شود؛ این بتون ها قابلیت این را دارد که علیرغم وزین بودنشان در یک فضای کوچک بر روی هم چیده شوند. همچنین این ساختمان ها مجهز به سیستم های بالابر و پارکینگ های پیلوتی پیشرفته هستند که نه تنها در استفاده از فضا صرفه جویی می شود بلکه زمان بسیار کمی هم


      


    هم اکنون موانعی که قبلا سد راه ساخت آسمانخراش ها بوده است برطرف شده است. در آسمانخراش هایی که هم اکنون در حال ساخت هستند از بتون های بسیار مقاوم و مرتفع استفاده می شود؛ این بتون ها قابلیت این را دارد که علیرغم وزین بودنشان در یک فضای کوچک بر روی هم چیده شوند. همچنین این ساختمان ها مجهز به سیستم های بالابر و پارکینگ های پیلوتی پیشرفته هستند که نه تنها در استفاده از فضا صرفه جویی می شود بلکه زمان بسیار کمی هم صرف بالا رفتن از این طبقات می شود. داشتن اطلاعات فنی می تواند توان بی سابقه ای را در ایجاد ارتباطات جهانی به مهندسین و معماران عطا کند. این ساختمان ها در مدت 48 ماه سر به فلک می کشند. مثلا در هزاره سوم میلادی ساختمانی 90 طبقه با زیربنای 2 هزار متر مربع-ساختمانی که 10 سال پیش در تصور هیچکس نمی گنجید-نیمی از هزینه انرژی مصرفی و از نظر گرمایی دو برابر کارآیی یک ساختمان اداری 8 طبقه در قرن بیستم را خواهد داشت.


    درست نیست که بگوییم ساختمان های بلند مرتبه ای که هم اکنون در دنیا ساخته می شوند صرفا تک منظوره هستند. این ساختمان ها در واقع یک خیابان عمودی هستند که 200 متر مربع مساحت زیربنایی آن در مدت 24 ساعت شبانه روز در اختیار 10 هزار نفر خواهد بود-نه تنها مکان استقرار چند صد نفر از کارکنان اداره ها در طول روز.


    بطور معمول اولین ساختمان های 10 طبقه به مراکز تفریحی و بازارهای خرید اختصاص یافت و برج ها تنها مخصوص استقرار ادارات نبود بلکه به هتل ها و رستوران ها و آپارتمان ها مبدل گشت. به دلیل ارتفاع زیادی که برخی از این ساختمان ها دارند در شهرها ناهمگونی های بسیاری را از نظر ساختار شهر مشاهده می کنیم. در واقع این ساختمان های مرتفع را می توان شهری بر فراز شهر دیگر نامید. آسمانخراش های تازه تاسیس را می توان جادوی قدرت، تکنولوژی و هنر نامید.


    چرا تا کنون فردی به طور جدی مخالفت خود را با ساخت این ساختمان ها اعلام نداشته است؟


    پاسخ این سوال در این مطلب نهفته است که سیستم تاریخی ارزش هنر گویای این مطلب است که شهرها مکان در هم آمیزی ارزش های متفاوت با کاربرد ها و ظواهر متفاوت است. این مسئله آیینه ای از فرهنگ گذشتگان و آبا و اجداد بشر است. به همین دلیل است که هنوز شهرهای باستانی و قدیمی دنیا با وجود ساختمان هایی که به ظاهر بی ارزش تلقی می شوند اما در واقع بسیار ارزشمند هستند.


    به تنهایی در شهر لندن صدها ساختمان قدیمی وجود دارد که از بمباران های جنگ جهانی دوم در امان مانده اند و دیگر هیچ فضای خالی برای ساخت ساختمان های جدید باقی نگذاشته است.


    امروزه پس از گذشت سالها از دوران رکود تقاضاهای بسیاری برای ساختن ساختمان هایی با مساحت بالا و ارتفاع زیاد در جامعه مطرح است.  هم اکنون فلسفه متفاوتی در ارتباط با نقشه کشی وجود دارد. در اروپا و امریکا تدوین کنندگان قوانین مملکتی به این صورت استنتاج می کند که هر چه زیرساخت های ارتباطی و حمل و نقل پراکندگی بیشتری داشته باشد، به تبع آن وسایل نقلیه بیشتری در شهر عبور و مرور می کنند در نتیجه نیاز به ساخت گذرگاه ها و تقاطعات بیشتری وجود دارد و در نهایت این مسئله به تحمیل هزینه های بیشتر و آلودگی روزافزون هوا منتهی می شود. آنها به این نتیجه رسیدند که تنها راه رسیدن به این هدف "تراکم سازی" و یا ساخت ساختمان های مرتفع در شهر می باشد.


    سی سال پیش یکی از فلاسفه کانادا به توضیح بهایی پرداخت که در ازای نیروی فن آوری و برای خلق محیطی تصنعی پرداخته می شود. به گفته وی قیمت این نیرو دارای تاثیرات شوک گذاری است که در مقابل تولید سطح جدیدی از اختراعات به جامعه وارد می شود. او می گوید این شوک در واقع همانند داروی بیهوشی است که علیرغم اراده ما توانایی هایمان را برای دفاع از خود در مقابل این تغییرات فلج می کند. به همین دلیل اینکه تغییرات علیرغم مقاومت هایی که بر علیه آن صورت می گیرد پدید می آیند. برای بیان این مطلب هیچ مثالی واضح تر از مقاومت شهرها در مقابل ساخت ساختمان های بلند نیست.


    هنگامیکه شهرسازان و معماران می گویند که مثلا "با ساخت فلان ساختمان در قرن 21 چشم انداز شهر را دگرگون خواهیم ساخت" نمی توان این ادعا را به منزله تغییر همه جانبه شهر دانست؛ بلکه می دانیم که با وجود ساخت و ساز های جدید در شهرهای پیشرفته جهان باز هم شاهد حفظ و نگهارای از ساختمان های قدیمی و باستانی شهر هستیم، بنابراین اولین مساله حفظ هویت اولیه شهر است.


    اگر نتوانیم خود را با ساخت ساختمان های مرتفع مطابقت دهیم و همچنان شاهد مقاومت شهر ها در مقابل ساخت این ساختمان ها باشیم هرگز نمی توانیم با پیشرفت های نوین در جهان پیش رویم. در این صورت پس از گذشت سالها مرز میان نقاط شهری و روستایی به کلی از میان خواهد رفت و شهرها آنقدر وسیع می شوند که مرزهایی که از گذشته میان آنها وجود داشته به کلی تخریب خواهد شد و هویت کهن شهرها نابود می شود.






    مأخذ : www.heise.de


     


      


                      Notes on the Psychology of Great Towers


    Martin Pawley 04.03.1998


    The only way to achieve urban "compaction" is to build high.


    A hundred years ago the great Chicago architect Louis Sullivan made an interesting remark about skyscrapers. "The social significance of the tall building," he said, 'is its most important attribute. It should be a proud and soaring thing that makes a powerful appeal to the architectural imagination. But where imagination is absent the case is hopeless."


       


    The ultra-tall buildings that architects and engineers discuss today have not lost the quality of excitement and daring that Sullivan talked about. In Taiwan and China, Malaysia and Indonesia, Thailand and Singapore, Japan and Australia, such is the entrepreneurial spirit of these countries, sooner or later one will soar over a city to a height of more than half a kilometre. One day perhaps Sir Norman Foster's long planned 788 metre Millennium tower for Japan will exceed even that. Even it does, in the far distance, looms another goal, the realisation of Frank Lloyd Wright's Mile High Illinois, the greatest high rise project of all and already 50 years old.












     



    Mile High Illinois


     




    There is no longer any technological barrier to building high. Skyscrapers already under construction are using ultra-high-strength concrete that can withstand enormous loads on very small sections. They will be equipped with multi-speed lift systems with out-of-shaft car parking that no longer consume valuable floor space nor delay access to high levels. Their information technology will give them unprecedented global communicating power. They can be erected in 48 months. Balanced with tuned mass dampers and active structural frames a third millennium 90-storey building with 2,000 square metre floor plates - an edifice inconceivable ten years ago - will be able to operate at half the energy cost and twice the thermal efficiency of a 20th century eight-storey office block.


     

    It is not true to say that today's super-skyscrapers are merely monocultural symbols. They are vertical streets with 200,000 square metres of serviced floor space at the service of 10,000 people 24 hours a day - not simply the daytime home of a few hundred office workers. Typically their first ten storeys are given over to shopping and entertainment; their towers incorporate not only huge office floors but hotels, restaurants and apartments. And, because they rise so high, all of this diverse accommodation stands, in urban planning terms, upon the head of a pin. A cluster of these towers would be a city above a city: a restoration of the distinctness of the city that has been progressively lost in our century. Buildings like this can be plugged into the existing transport infrastructure of an old city as easily as microprocessors can be added to the circuit boards of a computer. The new skyscraper is a miracle of power, technology and art. Why on earth does anyone oppose it?










    Petronas Towers


    The answer lies in the art historical value system, whose notion that cities are places of enormous wealth confuses appearance with performance, and whose idea of eternal worth flies in the face of nature. Out of this rear view mirror distortion of history has grown a deadly form of ancestor worship. Because of it, every ancient city is overloaded with buildings that are said to be priceless but in reality are useless. They are either too small, too irregular in shape, too hard to service or too distant from existing transport infrastructure to serve present day commerce. In the City of London alone there are thousands of these buildings. So many that, were it not for the bombing undergone during World War Two (followed more recently by the terrorist attacks of the IRA), there would be no available sites for new buildings at all. The city would be strangled by the inflexibility of its own past, like Petra or Jerash.


    Today demand for large floor plate accommodation is rising again after years of recession. This time the planning philosophy is different. In Europe and the United States most policy makers reason that the more transport infrastructure spreads, the more vehicular movements there will be, the more intersections and interchanges, the more inefficiency and the more cost and pollution. One might expect these conclusions to lead them directly toward higher densities and taller buildings. They know the only way to achieve urban "compaction" is to build high. They know that, for expanding world financial centres that pride themselves on doing business face to face, there is no compacting alternative. And yet, as we see in Berlin as well as London, these city planners have lost the plot.


    Thirty years ago the Canadian media philosopher Marshall MacLuhan explained the price we pay for the power of our technology to create an artificial environment for ourselves. The cost of this power is, he said, the shock effect produced by each new level of innovation. He saw that this shock acted like an anaesthetic, paralysing our ability to defend ourselves against change despite our determination to prevent it. This, he said, is why change occurs, despite the defences erected to oppose it. There can be no better example of this process than resistance to tall buildings in cities.


    We should not be fooled when urban planners say that they want our cities to prosper as world financial centres in the 21st century. All too often what they really want is to continue applying their irrelevant art historical value system to the task. They want prosperity, yes, but they also want conservation areas, historic facades, protected view corridors and Listed buildings in such profusion that nothing new of economic size can ever be built where it is needed.


    If resistance to tall buildings continues, all our cities will become more and more diluted by peripheral and satellite development. Over time the advantages of distant locations will seem more attractive to developers. Over time the boundaries that separate cities from rural areas will dissolve away. Over time what was once contained within the ancient walls of a city will leak away to the provinces and beyond. Anaesthetised by the challenge of the present, our city planners are clinging to the past. As a result the future, the dilution and decentralisation they dread, advances upon them unopposed.


     


     

    ادامه مطلب
     
    ساخت سال 1388 مهندسی عمران - سازه شرقی.قدرت گرفته با بلاگر تبدیل شده به سیستم بلاگر توسط Deluxe Templates. طراحی شده بوسیله Masterplan. . بهینه شده برای سیستم فارسی مجتبی ستوده