آسانسور (Elevator)
آسانسور وسيله‌اي دائمي است كه در ساختمانها براي جابجايي عمودي افراد، بار و يا هر دو كه در ترازهاي معين توقف مي‌كند و داراي يك اتاقك (كابين) است. اين اتاقك بين حداقل دو ريل راهنما از جنس سخت (صلب) كه عمودي (يا با حداكثر انحراف 15 درجه از خط قائم) هستند حركت مي‌كند.
آسانسورها در يك تقسيم‌بندي كلي به دو گروه اصلي تقسيم مي‌شوند:
الف- آسانسورهايي كه اشخاص مجاز به سوارشدن در آن هستند. (مسافربر، مسافربر- باربر، تخت‌بر) ساختار و ابعاد اتاقك اين آسانسورها طوري است كه به آساني براي مسافران و بارهاي مورد نظر قابل دسترسي و استفاده است.
ب– آسانسورهايي كه اشخاص مجاز به سوارشدن در آن نيستند (خدماتي يا Service Lift غذابر ، كتاب بر) ابعاد و ساختار اتاقك اين آسانسورها طوري است كه براي انسانها قابل دسترسي و استفاده نمي‌باشد براي تحقق اين امر سطح كف آن از يك متر مربع ، عمق آن از يك متر و ارتفاع آن از 2/1 متر نبايد بيشتر باشد.
|
|
|
|
| آسانسور تخت بر | آسانسور خودروبر | آسانسور باربر |
حركت آسانسور به دو روش انجام مي گيرد:
1. آسانسور با رانش مثبت Positive Service Lift: كه با زنجير يا طناب فولادي آويزان شده و نيروي رانشي بطريقي از اصطحكاك به آن وارد مي شود.
2. آسانسور با سيستم محركه كششي Traction Drive Lift: كه به واسطه اصطحكاك بين فلكه رانش و طنابهاي فولادي حركت مي كند.
0 نظرات:
ارسال یک نظر