طرحهای شرکت SOMا(۲)
« مرمت آثار قدیمی »
نای لاسال
مکان: شيکاگو، ايالات متحده
زمان تکميل: 1986 
اين برنامه بمنظور احياء بنای ساخته شده در سال 1927 توسط گراهام اندرسون و همچنين اضافه نمودن يک قسمت الحاقی به آن اجرا گرديد. ايده کلی SOM استفاده بهينه از املاک غربی اين ساختمان 23 طبقه بود. اين قطعه زمين بقدری کوچک بود که نمی شد آنرا برای ساخت يک بنای جداگانه اختصاص داد. قسمت الحاقی جديد، با استفاده از همان اجزاء و اصول ترکيبی بنای اصلی، به طرح قديمی آن ادای احترام نموده است.
ساختمان اصلی در طول عمليات نوسازی کاملا پاک شد و بسياری از اجزاء سفالی اين بنا که قبلا از بين رفته بودند؛ با بتون مسلح آميخته با فيبر شيشه ای جايگزين گرديدند. رونمای اين بنا با گرانيت روزا دانته به هر دو شکل براق و شعله ور آن ساخته شد تا با آجرهای رسی رنگ ساختمان فعلی همخوانی داشته باشد. پنت هاوس شيشه ای چهار طبقه نياز به ساختن يک قسمت الحاقی بلندتر را مرتفع ساخته است. برای تکميل اين کار، هر دو ساختمان هم از نظر فضايی و هم ديداری به يک ساختمان واحد و با ترکيبی واحد تبديل شده اند.
جوايز دريافتی برای اين اثر:
1. جايزه شايستگی در معماری داخلی (1989)
2. مدال طلای برتری در معماری ساختمانی (1987)
3. جايزه بنای برجسته (1987)
4. جايزه افتخار برای صرفه جويی در انرژی (1984)
تئاتر مارتين
مکان: هايلند پارک، ايلينويز، ايالات متحده آمريکا
زمان تکميل: 1992
تئاتر مارتين آخرين ساختمان بجا مانده در يک پارک تفريحی است که در سال 1904 بمنظور افزايش تعداد مسافران يک خط آهن جديد ساخته شد.
امروزه، اين پارک محل برپايی جشنواره راوينيا است که در آن برنامه های بين المللی، مانند ...................
مکان: شيکاگو، ايالات متحده
زمان تکميل: 1986
اين برنامه بمنظور احياء بنای ساخته شده در سال 1927 توسط گراهام اندرسون و همچنين اضافه نمودن يک قسمت الحاقی به آن اجرا گرديد. ايده کلی SOM استفاده بهينه از املاک غربی اين ساختمان 23 طبقه بود. اين قطعه زمين بقدری کوچک بود که نمی شد آنرا برای ساخت يک بنای جداگانه اختصاص داد. قسمت الحاقی جديد، با استفاده از همان اجزاء و اصول ترکيبی بنای اصلی، به طرح قديمی آن ادای احترام نموده است.
ساختمان اصلی در طول عمليات نوسازی کاملا پاک شد و بسياری از اجزاء سفالی اين بنا که قبلا از بين رفته بودند؛ با بتون مسلح آميخته با فيبر شيشه ای جايگزين گرديدند. رونمای اين بنا با گرانيت روزا دانته به هر دو شکل براق و شعله ور آن ساخته شد تا با آجرهای رسی رنگ ساختمان فعلی همخوانی داشته باشد. پنت هاوس شيشه ای چهار طبقه نياز به ساختن يک قسمت الحاقی بلندتر را مرتفع ساخته است. برای تکميل اين کار، هر دو ساختمان هم از نظر فضايی و هم ديداری به يک ساختمان واحد و با ترکيبی واحد تبديل شده اند.
جوايز دريافتی برای اين اثر:
1. جايزه شايستگی در معماری داخلی (1989)
2. مدال طلای برتری در معماری ساختمانی (1987)
3. جايزه بنای برجسته (1987)
4. جايزه افتخار برای صرفه جويی در انرژی (1984)
تئاتر مارتين
مکان: هايلند پارک، ايلينويز، ايالات متحده آمريکا
زمان تکميل: 1992
تئاتر مارتين آخرين ساختمان بجا مانده در يک پارک تفريحی است که در سال 1904 بمنظور افزايش تعداد مسافران يک خط آهن جديد ساخته شد.
امروزه، اين پارک محل برپايی جشنواره راوينيا است که در آن برنامه های بين المللی، مانند ارکستر سمفونيک شيکاگو اجرا می گردد.
منظور از طرح بازسازی اين پارک، بهينه سازی سالن تئاتر جهت اجرای موسيقی در عين حفاظت از معماری اوليه هر دو قسمت داخلی و خارجی ساختمان است.
جوايز دريافتی بخاطر اين اثر:
1. جايزه افتخار برای معماری (1996)
2. جايزه شايستگی برای نورپردازی فوق العاده (1995)
3. جايزه افتخار موسسه فن آوری های تئاتری ايالات متحده آمريکا (1994)
4. جايزه بنای برجسته (1993)
5. جايزه افتخار بازسازی (1992)
6. شاخص ترين طرحهای بازسازی (1992)
کمانهای رود سن
مکان: پاريس، فرانسه
زمان تکميل: 2002 
اين طرح که در بولون بيلانکورت و در طول روخانه سن پاريس اجرا گريده است؛ 45000 فوت مربع مساحت را در بر می گيرد و از چهار ساختمان اداری تشکيل شده است. انديشه اوليه طراحی ايجاد مناظری متاثر از هرج و مرج موجود در ساختمانهای پيرامون بوده است. يک چارچوب معماری تک سنگ به موازات رودخانه سن، مجموعه رونماهای موجود را در هم می آميزد.
طراحی محوطه اطراف بر اساس باغهای رسمی و مدرن پاريسی است که در آنها، بافت لطيفی از طريق کاشت گياهان چندسال زی و يک سال زی به چشم می خورد.
ساختمانها که رونمايی سراسر شيشه ای دارند؛ همانند جعبه های نورانی به نظر می رسند و مفهوم شفافيت را تقويت می کنند. صفحات شيشه ای لعاب دار و اسپاندرل نماينده جلوه های آبی هستند که از منبع خود در رودخانه به دور مانده اند. در نمای رو به رودخانه سن، شيشه لعاب دار به حالت مات و نيمه شفاف در می آيد و از خود جلوه ای درخشان پديد می آورد که فضای داخلی اداره را نورانی می نمايد.
هتل شرايتون
مکان: سن فرنسيسکو، کاليفرنيا، ايالات متحده
زمان تکميل: 1991 
بازسازی هتل شرايتون مشتمل بر نوسازی اجزاء تاريخی اوليه و ارتقاء ساختمانی 580000 فوت مربع از بنای هتل می باشد. در اصل، اين هتل در سال 1908 بر روی خرابه های گراند هتل و در سبک Beaux-Arts ساخته شد. اين هتل نه طبقه دارای 550 اتاق و سوئيت است. اين هتل تا سال 1989 که برای بازسازی تعطيل شد؛ عملا دست نخورده باقی ماند. هدف اصلی اين طرح، بازسازی صحيح هر دو بخش داخلی و خارجی، شامل: سنگها، چوبها و سطوح پلاستيکی بوده است.
در قسمتی از اين تلاش گسترده، پنجره شيشه ای رو به آسمان حياط باغ که از 70000 شيشه تشکيل شده بود؛ از سقف جدا شده و در جايی ديگر از آن نگهداری می گردد.
در ساخت و ساز جديد، قسمت الحاقی فراز پشت بام هتل جای خود را به 45000 فوت مربع اتاق، يک استخر با سقف شيشه ای، و يک باشگاه ورزشی داد. طراحی نمای داخلی از فرش های جديد، چلچراغ، لوله کشی و مبلمان و تزئينات جديد تشکيل يافته است. اين هتل هم اکنون در حال بهره برداری است.
جوايز دريافتی بخاطر اين اثر:
1. جايزه برتری در معماری ترميمی (1994)
2. جايزه بهترين طراحی بازسازی/کاربرد انطباقی (1992)
3. جايزه شايستگی (1992)
4. جايزه طراحی (1991)
5. جايزه افتخار (1991)
تالار مندل در دانشگاه شيکاگو
مکان: شيکاگو، ايلينويز، ايالات متحده
زمان تکميل: 1980 
پس از گشايش رسمی دانشگاه شيکاگو در سال 1903، تالار 1000 نفری مندل بلافاصله به جزئی فعال در جامعه دانشگاهی و عرصه فرهنگی شيکاگو تبديل شد. در سال 1978، دانشگاه شيکاگو برنامه ای را آغاز نمود که پس از اجرای آن قابليت ها و کاربردهای ماندگار تالار مندل به روز می شد. تنها تغييری که قبل از بازسازی در اين تالار به عمل آمده بود؛ رنگ آميزی بعضی از سطوح براق بود؛ همانند دهانه صحنه و بالکن. همچنين پروژکتور، صدا و نور از تغييرات ديگری بود که در بالکن اين تالار به چشم می خورد.
طرح تالار مندل نه فقط يک مرمت ساده، که يک احياء مجدد بود. فعاليتهای همزمان دانشگاهی در زمينه موسيقی، تئاتر، سخنرانی و فيلم نيازمند درجه ای بالا از فن آوری هستند که برای معماران اوليه مهيا نبود. هدف از برنامه بازسازی، تقويت کاربرد چند منظوره آن با استفاده از يکپارچه سازی دقيق تغييرات و ملحقات در ساختمان بنا بوده است. در اين طرح، سکوی اجرای موسيقی جديد و بزرگی در دهانه صحنه پديد آمد. اين سکو که براحتی 100 نوازنده را در خود جای می دهد؛ از صحنه نمايش اصلی جدا است و در پشت آن قرار دارد و اين دو صحنه با صفحات سخت متحرکی جابجا می شوند.shirazcity.org/ http://mh.coo.ir/
0 نظرات:
ارسال یک نظر