چگونگي نصب چارچوبها
در موقع نصب چارچوبها بايد دقت گردد كه عضو فوقاني چارچوبهاي هم ارتفاع، تماماً در يك تراز قرار گيرند، به علاوه هر چارچوب بايد به خودي خود تراز باشد.
براي همتراز بودن عضو فوقاني چارچوبها، ابتدا يك خط تراز در محل فضاي تقسيم يا راهرو ساختمان كه محل قرار گرفتن بازشوهاست، روي ديوار رسم مي‌شود، مبناي اين خط تراز مي‌تواند كف يا سقف ساختمان باشد. سپس در تمام سطوحي كه قرار است چارچوب نصب شود، علامتگذاري صورت مي‌گيرد و بعد
چگونگي نصب چارچوبها
در موقع نصب چارچوبها بايد دقت گردد كه عضو فوقاني چارچوبهاي هم ارتفاع، تماماً در يك تراز قرار گيرند، به علاوه هر چارچوب بايد به خودي خود تراز باشد.
براي همتراز بودن عضو فوقاني چارچوبها، ابتدا يك خط تراز در محل فضاي تقسيم يا راهرو ساختمان كه محل قرار گرفتن بازشوهاست، روي ديوار رسم مي‌شود، مبناي اين خط تراز مي‌تواند كف يا سقف ساختمان باشد. سپس در تمام سطوحي كه قرار است چارچوب نصب شود، علامتگذاري صورت مي‌گيرد و بعد سعي مي‌شود كه لبه فوقاني چارچوبها تا اين خط تراز فرضي به يك ارتفاع باشند. پس از تعيين محل چارچوبها جاي شاخكهاي چارچوب را خالي مي‌كنند و چارچوب را در محل خود قرار مي‌دهند و سپس اقدام به تراز كردن آن مي‌نمايند. بدين نحو كه ابتدا تراز را روي ضلع افقي چارچوب قرار مي‌دهند، اين عمل براي آن است كه چارچوب به سمت راست يا چپ متمايل نباشد، اين كار را با شاقول نيز مي‌توان انجام داد، كه در اين حالت شاقول در داخل چارچوب قرار مي‌گيرد. پس از انجام اين عمل اقدام به شاقول نمودن سطوح بيروني چارچوب مي‌نمايند، به قسمي كه سر چارچوب كاملاً قائم بوده و به سمت جلو يا عقب متمايل نباشد، پس از حصول اطمينان از شاقول و تراز بودن چارچوب، محل شاخكهاي آن را با گچ دستي در محل خود تثبيت مي‌نمايند. در نقاط رطوبتي پس از نصب چارچوب، گچ دستي را در نقاطي غير از محل شاخكها، مصرف و با نصب گوه به طور موقت چارچوب را در محل خود ثابت نموده و محل شاخكها را به وسيله ماسه و سيمان محكم مي‌كنند. يكي دو روز بعد كه ملات ماسه و سيمان در جاي خود محكم و گچها به علت رطوبت هوا سست شد، با مختصر تيشه‌كاري ملات گچ مصرف شده را از جاي خود مي‌كنند. پس از انجام عمليات به شرح فوق به منظور آزمايش كارهاي انجام شده و جلوگيري از دوباره‌كاري، با ريسمان كار چهار گوشه چارچوب را به طور ضربدري به يكديگر متصل مي‌نمايند. چنانچه دو قطر چارچوب كه ريسمان بسته شده آزادنه با يكديگر تماس داشته باشند، نشانگر آن است كه كار به نحو صحيح انجام شده است. در هنگام نصب چارچوبهاي داراي كتيبه، بايد دقت نمود كه چارچوب كاملاً به زير نعل درگاه نچسبد و حداقل 1 تا 2 سانتيمتر فاصله داشته باشد تا در صورت نشست ساختمان به چارچوب فشار وارد نگردد. به طور كلي بايد سعي شود كه چارچوب متحمل بار ساختمان نگردد، مگر اينكه اين موضوع در نقشه‌ها پيش‌بيني و محاسبه شده باشد.
اگر چارچوب داراي آستانه باشد، بايد در موقع نصب آن ترتيبي اتخاذ شود كه رقوم روي آستانه از كف اصلي ساختمان حدود 1 تا 2 سانتيمتر بالاتر باشد، واضح است كه كاربرد اين نوع چارچوب در جايي است كه بخواهند يك قسمت از ساختمان از ساير قسمتها جدا باشد، آشپزخانه، حمام، دستشويي و توالت از جمله اين موارد است.
در مورد چارچوبهاي بدون آستانه، بايد چارچوب طوري نصب شود كه پايين‌ترين قسمت آن از كف تمام شده ساختمان، طبق نقشه حدود 50 ميليمتر پايين‌تر باشد. در اين حالت كفهاي دو طرف با يكديگر ارتباط خواهند داشت.
در مورد شاخك چارچوب، بخصوص در مورد چارچوبهاي كتيبه‌دار، بايد دقت گردد كه شاخك از بالاي چارچوب حدود 20 تا 30 سانتيمتر پايين‌تر باشد تا در موقع كندن محل شاخكها و جاگذاري آنها زير نعل درگاه خالي نشده و ايجاد خطر ننمايد.
در چارچوبهاي فلزي فاصله بين چارچوب و ديوار با دوغاب ماسه و سيمان پر مي‌شود و اين ملات‌ريزي به آهستگي انجام مي‌گردد تا رانش ملات باعث قوسدار شدن عضو قائم چارچوب نگردد، براي اطمينان بيشتر مي‌توان با واداشتن يك عدد چهارتراش چوبي در وسط ارتفاع چارچوب، هنگام ريختن ملات از تغيير شكل آن جلوگيري كرد. بديهي است چهارتراش فوق‌الذكر تا محكم شدن ملات، بايد در محل ياد شده باقي بماند.
www.mahdihashemi.blogfa.com
0 نظرات:
ارسال یک نظر