آماده كردن محل فضاي سبز و كاشت چمن
زمين كاشت چمن
زمين كاشت چمن بايد نرم و سطح آن كاملاً مسطح و هموار باشد. به اين منظور قبلاً، بايد نسبت به آماده‌سازي زمين چمن‌كاري اقدام نمود. آماده‌سازي زمين شامل عمليات خاكبرداري و خاكريزي، تميز كردن زمين از بقاياي گياهي، افزودن مواد مضاف نظير شن يا كود دامي مي‌باشد.
عمق خاك مناسب براي عمل‌آوري چمن از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. رشد چمن در خاكهاي كم‌عمق، ناكافي و بالعكس در خاكهاي عميق مناسب است. عمق خاك مناسب براي چمن‌كاري بين 30 تا 40 سانتيمتر مي‌باشد. مهمترين مسئله در آماده‌سازي زمين، شخم‌زني است، در زمينهايي كه قشر زيرين خاك زراعي سخت و متراكم است، بايد شخم‌زني عميق صورت گيرد، اين عمل بهتر است در فصل پاييز انجام شود. پس از انجام عمل تسطيح و ترازبندي بايد محل كاشت خوب كوبيده شود، چمن در چنين زمينهايي بهتر رشد كرده و به راحتي پنجه مي‌زند. براي كوبيدن مي‌توان از غلتكهاي سبك آهني استفاده نمود. معمولاً غلتك‌زني در دو نوبت يكي قبل از كشت بذر و ديگري بعد از كشت بذر صورت مي‌گيرد، در پاره‌اي موارد براي سومين بار يعني هنگامي كه اولين چمن‌زني انجام گرفت، براي آنكه ريشه‌ها به خوبي در زمين جاي گيرند، غلتك‌زني تكرار مي‌شود. در برخي موارد ممكن است قبل از كاشت عمل غلتك‌زني چندين بار تكرار شود.
خاك و كود مناسب
خاك عامل مهمي در رشد و نمو چمن است. خواص فيزيكي و شيميايي خاك يعني تراكم خاك، ساختمان خاك، نفوذپذيري و قابليت هدايت آن و نيز نسبت مواد معدني و آلي خاك نقش اساسي در رشد گياهان و چمن خواهد داشت. در زمينهايي كه عمق خاك زراعتي كم باشد، مي‌توان با افزودن انواع خاك مناسب آن را اصلاح و آماده كاشت نمود. زمينهاي سبك را مي‌توان با افزودن مقداري خاك سنگين، خاك مرطوب زراعتي يا خاك رس زراعتي اصلاح نمود. براي اصلاح خاك زمينهاي سنگين مي‌توان به آن مقداري ماسه يا كودهاي آلي پوسيده اضافه نمود. نظر به اينكه ريشه چمن تا عمق يك متري نفوذ مي‌نمايد، كيفيت خاك در اين عمق بايد براي رشد گياه مناسب باشد. مناسب‌ترين خاك براي رشد چمن، خاكهاي رسي ـ شني مي‌باشد. خاكهاي سنگين يا خاكهاي با ضريب زهكشي بالا براي رشد گياهان مناسب نيستند. خاكهاي با كيفيت اسيدي را مي‌توان با افزودن مقداري آهك اصلاح نمود.
براي تأمين نيازهاي غذايي چمن از مواد غذايي معدني و آلي استفاده مي‌شود. اين نياز با اضافه نمودن كود انجام خواهد شد. تعيين مقدار كود و تاريخ مصرف آن از طريق كنترل و آزمايش خاك به طور دقيق مشخص مي‌شود. افزودن كود براي انواع چمنها متفاوت است. برخي از كودهاي شيميايي به سرعت در آب حل شده و با آبياري به سرعت شسته و از دسترس گياه خارج مي‌شوند. در برنامه بايد دو يا سه نوبت كودپاشي در سال منظور شود. ميزان كود در زمينهاي بكر و كشت نشده، حدود 40-50 گرم در مترمربع است. بدين منظور كود شيميايي با تركيب (15%) ازت، (15%) پتاس و (15%) فسفر توصيه مي‌شود. در صورتي كه به زمين، كود حيواني به ميزان 20 كيلوگرم در مترمربع داده شود، مي‌توان ميزان كود شيميايي را تا نصف تقليل داد. اصولاً كودهاي شيميايي كه داراي ميزان ازت بيشتري باشند، توصيه مي‌شود. كودهاي 6 - 8 - 20 ] (6%) پتاس و (8%) فسفر و (20%) ازت[ كود مناسبي براي چمن به شمار مي‌آيند. كود نيترات آمونيوم را مي‌توان به ميزان 10 كيلوگرم در هر هزار مترمربع به كار برد.
مقدار بذر چمن
ميزان بذر در واحد سطح بر حسب شرايط اقليمي و نوع بذر چمن متفاوت مي‌باشد. چنانچه قوه ناميه بذر، كم يا ناخالصي آن زياد باشد، ميزان بذر در واحد سطح افزايش مي‌يابد. معمولاً مقدار بذرهاي ريز 15 تا 20 گرم (چمن آفريقايي) و مقدار بذرهاي درشت 30 تا 50 گرم (انواع چمن هلندي) در مترمربع مي‌باشد. اگر كشت در پاييز انجام شود، بايد ميزان حداكثر بذر در واحد سطح را به كار برد. پس از خاتمه بذرپاشي، بايد بذور را توسط مواد آلي يا پهن اسبي پوسيده يا پهن مخلوط با خاك‌اره يا خاك‌اره پوشانيد، بهتر است پهن خشك و پوسيده و خاك‌اره توسط غربال با چشمه‌هاي ريز بر روي بذر پاشيده شود، ارتفاع پوشش بين 1 تا 5/1 سانتيمتر مي‌باشد. توصيه مي‌شود پس از كاشت بذور و كودپاشي توسط غلتكهاي سبك، يك بار زمين غلتك زده شود تا هواي موجود بين بذر و كود خارج شده و بذر كاملاً به زمين بچسبد.
نگهداري و آبياري چمن
آبياري چمن از مسائل مهم و اساسي بوده و بايد مورد توجه قرار گيرد. ميزان آب و فواصل آبياري در فصول گرم و خشك بايد با توجه به نوع چمن مشخص شود. آب مورد نياز چمن بستگي به نوع خاك، ميزان رطوبت هوا، ميزان بارندگي، حرارت محيط و نوع چمن دارد. در خاكهاي سبك با زهكشي بالا، بايد دوره آبياري را كوتاه نمود. در نقاطي كه داراي هواي خشك بوده و تبخير سريع انجام مي‌شود، چمن نياز به آبياري مكرر دارد. بايد توجه داشت كه آبياري زياد و بي‌رويه، باعث ايجاد پاره‌اي از بيمار‌يهاي قارچي در چمن مي‌شود. آبياري بايد با برنامه صحيح انجام شود تا مانع از عمل تهويه خاك نگردد. سيستمهاي تحت فشار نظير سيستمهاي باراني، در سطوح وسيع چمن‌كاري توصيه مي‌شود.
حذف علفهاي هرز و مبارزه با آن از ابتداي كاشت، بايد مورد توجه قرار گيرد. در موقع تهيه زمين بايد ريشه گياهان هرز از خاك خارج شود. پس از سبز شدن چمن لازم است دو يا سه مرتبه علفهاي هرز چمن وجين شود. به طور كلي بذر و علفهاي هرز توسط آب، كودهاي دامي، باد و آلوده بودن بذر چمن به سطح چمن‌كاري منتقل مي‌شود. گياهان هرز يكساله را با چيدن مكرر چمن مي‌توان به راحتي از بين برد، ولي نباتات هرز دائمي مانند گل قاصدك را كه داراي ريشه عميقي است، بايد با دست يا مواد شيميايي ريشه‌كن ساخت. نوعي ميناي چمني وجود دارد كه بايد از طريق علف‌كش با آن مقابله نمود. به طور كلي براي از بين بردن گياهان هرز مي‌توان از علف‌كشهاي انتخابي استفاده كرد، ولي توصيه مي‌شود در سال اول كشت وجين با دست انجام شود، ميزان علف‌كش از نوع 2-4 دي كلروفنوكسي استيك اسيد[1] مي‌باشد. استفاده از علف‌كش دوبار به فاصله دو تا سه هفته از هم و هر بار به ميزان 20 گرم اسيد در بيست ليتر آب است كه بر روي 100 مترمربع چمن پاشيده مي‌شود. كرم خاكي از آفات چمن است كه باعث بر هم زدن خاك و ايجاد اختلال در جريان هواي درون آن مي‌شود، در صورت افزايش تعداد كرمها خرابي و لغزندگي چمن رخ خواهد داد. براي مبارزه با كرم خاكي از سموم شيميايي به نام لمبريسيد[2] استفاده مي‌شود. عمده‌ترين بيماري چمن نوعي قارچ است كه باعث زرد شدن چمن مي‌شود. در پاره‌اي موارد آبياري بي‌رويه يا فقدان زهكشي موجب پوسيدگي و خشكيدگي چمن مي‌گردد.
http://mahdihashemi.blogspot.com/منبع
:www.mahdihashemi.blogspot.com و نشریه 55
0 نظرات:
ارسال یک نظر